artık daha erken saatlerde uyanıyorum
gözlerim gitmek istemiyor düşlere
sen düşlerde boğulmuşsun diyerek!!
kalkıyorum ve bakınıyorum etrafa
alışılmış herşey sanki değişmiş
kafam dalıyor bir an
her baktığım yerde bir anlamsızlık var
çözülmeyi ve anlaşılmayı bekleyen...
yavaş yavaş çözüyorum sanırım
bazı şeyler daha net görünüyor
kulaklarım eski sesleri duyuyor
bi çıtırtı ve ardından susuyor konuşan herşey
dilim onlarla konuşmayı engelliyor
"sus sen çok konuştun biraz dinle" diyor
ağzım kuruyor susmaktan belkide susuzluktan
balkona çıkıyorum ve burnuma serin izmir kokusu
terimle karışmış ve üşüyorum,
bedenim titriyor derim soğuyor ,tenimde bomboş bir his
hani derler ya soğuktan ölen bir insana uyku tatlı gelir;
bende tam tersi !! yaşamaya başlıyorum ,
her şeyi hissederek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder